Pages

Monday 3 December 2012

मुंबई-पुणे-मुंबई.

मला अगदी १०० टक्के खात्री आहे,की या लेखाचे शीर्षक पाहून माझे मित्र, मुक्ता बर्वे-स्वप्नील जोशी-सतीश राजवाडे कृत, याच नावाने असलेल्या सिनेमा व त्यातील कथेवरून माझी यथेच्छ घेणार आहेत व माझं डोकं खाणार आहेत. काय करणार- हा चित्रपट आहेच असा! (मला फारच आवडतो- अगदी माझी स्टोरी पण अशीच होऊदेत असं देखील कितीदा वाटलं आहे!!). एकतर पुणे विरुद्ध मुंबई असा कधीही न संपणारा वाद. त्यातून मुंबईची महाआगाऊ मुलगी(सगळ्या मुंबईच्या मुली जन्मतः भयानक आगाऊ असतातच- त्यांना उगाच वाटत असतं आपण फारच भारी आहोत!) , आणि १०० टक्के पुणेकर मुलगा(अगदी रिलेट करता येतं त्याच्याशी- माझ्यासारखाच म्हणा ना!) यांच्यात होणारी तू-तू-मै-मै आणि एकमेकांना समजून घेताना एकमेकांची केलेली हटाई व मारलेले टोमणे या मुळे प्रत्येक वेळी हा सिनेमा पाहताना मजाच येते. आता तर इतके वेळा बघितला आहे(काउंट खरंच विसरलो आहे-  तरी ५० वेळा आरामात), की संभाषणासकट सिनेमा पाठ झाला आहे. हा चित्रपट केवळ एक "सिनेमा सिनेमा"  नसून, आमच्यासारख्या "bachelor" पुणेकर मुलांसाठी मुंबईच्या पोरींना कसं पटवायचं हे शिकवणारा एक गुरुमंत्रच आहे. (किती सुरेख कौशल्याने स्वप्नील जोशी मुक्त बर्वेला पटवतो या सिनेमा मधे!! शेवटी ती ट्रेन निघताना जी काय लाजते ना!! बस्स... जिंकला पोरगा तिथेच, आणि मी स्वतःच्या पायावर धोंडा काय, कुऱ्हाड मारली आहे!)


(या सिनेमा मधल्या धमाल क्षणांचं एक कोलाज असणारं माझं अतिशय आवडतं गाणं!!)

चिमणबागेतील शूटिंग पाहता हा पोरगा आमच्यासारखा अस्सल सदाशिव पेठी आहे, याद वादच नाही. भिकबाळी तर आहेच!(त्याची बघूनच मी घातलीये असे बरेच जण मला म्हणतात पण तसं काही नाहीये! माझी स्टाईल एकदम ओरिजिनल आहे!) मुलगी तिच्याकडे बघून बहुदा दादरची असावी असं वाटतं. या आमच्या पुणे ३० च्या बंधूंनी जे चित्रपटात जे किडे केले आहेत, मी अगदी तसेच किडे करणार आहे.- आता कळालच असेल की मित्र का खेचणार आहेत माझी- असे विचार असणे, आणि ते अश्या प्रकारे लिहिणे म्हणजे स्वतःच्या पायावर धोंडा मारण्यासारखेच आहे ना!.) असो... अजून या चित्रपटाबद्दल बडबड न करता मूळ मुद्द्यावर येतो. काय आहे, ह्या सिनेमाचं कौतुक केल्याशिवाय मुंबई आणि पुणे एकाच लेखात येऊच शकत नाही. पण चित्रपटाचा उल्लेख इथेच संपतो. मी "मुंबई-पुणे-मुंबई हे शीर्षक जरा वेगळ्याच कारणासाठी वापरलं आहे.

सध्याच्या "ग्लोबलायझेशन" च्या जमान्यात प्रत्येक सामान्य माणसाच्या आयुष्यात फिरतीचे योग येतातच. पूर्वीच्या काळात मुलगा ग्रॅज्युएट झाला, की तो बहुदा त्याच शहरामध्ये- जास्तीत जास्त त्याच राज्यामधे नोकरी निमित्त राहायचा. सध्या ती स्थिती राहिली नाही. प्रत्येक कंपनीच्या अनेक शहरांमध्ये शाखा असतात, त्यामुळे पुण्यातून पदवी मिळाली असली, तरी नोकरी बंगलोर, हैद्राबाद, दिल्ली, मुंबई, कुठेही असू शकते. एक वेगळंच एक्स्पोजर आम्हाला मिळते. मी सद्ध्या सिंगापुरात जरी असलो, तरी माझी अभियांत्रिकीनंतरची पहिली नोकरी मुंबई मधे होती. मुंबई पुण्यापासून फार काही लांब नाही- आणि आता एक्सप्रेस वे मुळे जायला पण वेळ फारच कमी लागतो. त्या बाबतीत मी खरंच लकी होतो असं म्हणायला काहीच हरकत नाही. ते या साठी की शनिवार रविवार घरी जाता यायचं! (आजोळी राहण्याचे इतर अनेक फायदे पण असतात जे मुंबई मधे राहून मिळाले सुद्धा! :P, आणि विजयनगर कॉलनी सारख्या कॉलनीत राहण्याची मजा सुद्धा वेगळीच!- पण ते किस्से नंतर कधीतरी लिहीन.)

 मुंबईमध्ये राहणाऱ्या मुंबईकरापेक्षा मुंबईत कामाला असलेल्या पुणेकराला शुक्रवारचं महत्व जास्ती लवकर कळत असं माझं ठाम मत झालं आहे. एखादा टिपिकल आयटी प्रोफेशन मधे असणारा मुंबईत राहणारा मुंबईकर ज्या आतुरतेने शुक्रवार संध्याकाळची वाट दारू पिण्यासाठी पाहतो, त्यापेक्षा कित्येक पटीने एक पुणेकर आतुरतेने वाट बघत असतो ती घरी जायची. सोमवार सुरु झाला, की शुक्रवारचं काउंटडाऊन सुरु आणि शुक्रवार उजाडला कि ५ वाजण्याचं काउंटडाऊन  सुरु. ५ वजता होणारा आनंद तर विचारूच नका! मुंबईत काम करणाऱ्या पुणेकरांसाठी शुक्रवार ५.३० ला न संपता ४.३० - जास्तीत जास्त ५ ला संपतो. (माझी तर न चुकता ४.४५ ला कलटी असायची!) शुक्रवारी ऑफिस संपलं की स्वारी ना ना तऱ्हेने पुण्याला रवाना! या पोस्ट मधे प्रवासवर्णन लिहिणार नाहीये, पण ज्या काही विवध पद्धतीने मुंबईहून बाहेर पडून घरी गेलो, त्या लिहिण्याचा एक प्रयत्न करतोय.

आमचं ऑफिस पवईला होतं. पण पहिला १ महिना ट्रेनिंग मरोळला असायचं. ते ५ ला संपलं, की आधी ६ पर्यंत घरी. आवरून, कपडे भरून निघायला ७.३०. अंधेरीहून जलद लोकल पकडून १० मिनिटात दादर गाठणे व तिकडून शिवनेरी घेऊन औंध ला परिहार चौकात उतरणे असा २ आठवडे कार्यक्रम सुरु होता. २७० रुपयांची शिवनेरी तशी बरी वाटायची. रात्री ११ च्या सुमारास पुण्यात हजर. परत जाताना मात्र रविवार संध्याकाळची  बोरीवलीची गाडी पकडायचो. ती घेऊन पार्ल्याला गरवारेपाशी उतरून १० मिनिटात चालत घरी.(एकदा या गाडी मधे चेंबूर जवळ असताना फारच गाढ झोप लागली होती- सुदैवाने हनुमान रोडच्या थांब्यावरून बस निघत्ये तेवढ्यात जाग आली होती- उतरायचो न त्या ठिकाणी!.) या दादर-पुणे-पार्ले प्रवासामुळे घरी जाता यायचे, पण फारच घाईगडबड उडायची व जनरलीच पुण्यात कमी वेळ मिळायचा. त्यामुळे २ आठवड्यानंतर जरा मार्ग बदलला.

१ महिन्यानंतर मेन ऑफिस मधे शिफ्ट झालो होतो. पवईवरून दादरला येण्यापेक्षा मुलुंड ला जाऊन ठाणे-स्वारगेट शिवनेरी घ्यायचो(मरोळच्या ट्रेनिंग सेंटर मधे असताना पण एकदा हे केलं होतं.. मरोळ-घाटकोपर रिक्षाने व घाटकोपर-मुलुंड लोकलच्या फर्स्ट क्लास मधून असा प्रवास! काय धांदल उडाली होती म्हणून सांगू! लोकल मधून तुमच्याबरोबर एखादी मुलगी येत असेल, तर खरोखर डोक्याला तापाच आहे, हे शिकवलं या प्रवासाने! किती किती नाटकं असतात यांची!!). ऑफिसातले अनेक पुणेकर एकत्र जायचो.(एकदा ऑफिस मधून १ रिक्षा मधे ४ लोकं सामानासकट कोंबून मुलुंड ला गेलेलं आठवत आहे.- श्रुती पाटकर तुमच्याबरोबर प्रवास करत असेल, कि तिच्या बसायच्या जागेवर एखादं झुरळ सोडलं की किती आरडा ओरडा होऊ शकतो, हे अनुभवलं या प्रवासात!) २ महिने शिवनेरीने प्रवास केल्यावर असं जाणवलं की दर शनिवार रविवार घरी जायला हे परवडत नाही! (तिकीट २७० वरून वाढून आधी ३२० आणि मग जवळपास ३८० झालं होतं) आता मात्र अस्सल मध्यमवर्गीयासारखा जाताना शिवनेरी सोडून १२० रुपयांची एशियाड घेऊ लागलो.(येतानाचा रूट फिक्स होता-आयडीयल कॉलनी ते गरवारे.) यात पण कमाल मजा केलीये.एक्सप्रेस वेवरच्या धाब्यावर उभं रहून धो धो पडणाऱ्या पावसात गरम गरम कांदा भाजी आणि चहा पिण्याची एक वेगळीच मजा असते. एशियाड लोणावळ्याला जाते- तिथे सप्टेंबर मधे वाटणारा गारवा सोसत गरमागरम बटाटेवडे खाण्यात पण एक वेगळीच मजा आहे.

रिझर्वेशन असताना शुक्रवारी घरी जाता येत नाहीये हे कळल्यावर जी चिडचिड होते, ती पण एकदा झाली होती. नेहेमीप्रमाणे ५ ला काम उरकून निघतच होतो, तेवढ्यात माझी बॉस आली आणि "आज एक डिलिव्हरेबल ड्यू आहे, आणि सगळ्याची फाटलीये, आणि प्रोसेस फक्त तुला माहित्ये. (जामा नावाचं एक डोक्यात जाणारं टेस्ट सायकल टूल होतं. किती किचकट आहे ते वापरणं, फोर्च्युनेटली/उन्फोर्च्युनेटली आमच्या टीम मधे मला एकट्याला हे वापरता येत होतं!!) त्यामुळे ते केल्याशिवाय तू जाऊ नकोस व इतरांना पण जाऊ देऊ नकोस" असं सांगून स्वतः घरी गेली. असला राग आला होता सांगतो तुम्हाला! [शिवनेरीच्या बुकिंग चे ३२० रुपये तर गेलेच, वर याचं काही कॉम्पन्सेशन नाही! उशिराची गाडी घ्यायची, म्हणजे अजून ३२० रुपयांचा बांबू, आणि खिशात ३२० काय, साधे ५० रुपये नाहीत! (एटीएम कार्ड घरी विसरलो होतो!!)(एक अस्सल कोकणस्थ असल्यामुळे फुकट अश्या काही कारणांसाठी पैसे वाया गेले, कि डोकंच उठतं!)] बर दुसऱ्या दिवशी अनंतचतुर्दशी, म्हणजे काहीही करून पुण्यात पाहिजेच! आयटी क्षेत्रात हे खूप वेळा पाहिलं आहे- आपले बॉसेस व सिनियर्स त्यांना लवकर जायचं असलं, की त्यांचं सगळं काम आपल्या डोक्यावर टाकून सरळ निघून जातात. स्वतः इतके शुंभ असतात- की धड एकही प्रोसेस त्यांना माहिती नसते. मी काम संपवायचं म्हणून जो त्यावर तुटून पडलो, मला बाजूचं भानच नाही राहिलं काही! नंतर असं जाणवलं, की हे सगळे सो कॉल्ड एक्स्पर्टस सर्व काम माझ्यावर टाकून निघून गेलेत! मी १ आठवडा भर आधी सांगूनसुद्धा ऐनवेळी सगळी जबाबदारी माझ्यावर टाकून हे सगळेजण मात्र ६-६.३० ला सटकले होते. ८ ला ऑफिस बस असते. त्यामुळे त्याचा आत सगळं उरकून बॉस ला ईमेल करून थेट त्या बसने दादर गाठले. पण सर्व गाड्या फुल होत्या- शुक्रवारी हाच एक प्रॉब्लेम होतो. शेवटी रात्री १०.३० च्या गाडी मधे एक जागा आहे म्हणल्यावर पुढचा मागचा विचार न करता ३२०चं तिकीट काढलं(नशिबाने गायतोंडे माझ्याबरोबर होता व त्याच्याकडे मला पुरातील एवढे पैसे होते! काही काही मित्रांना म्हणूनच कधीही विसरू शकत नाही- त्यातच हा आदित्य!). १०.३० ची गाडी पुण्याला पहाटे ३ ला पुण्याला पोहोचली. ८-३ या ७ तासांमध्ये मी माझ्या बॉसला जेवढ्या शिव्या घातल्या, तेवढ्या कदाचित आयुष्यात कोणालाही घातल्या नसतील! नोकरी करताना सिनियर्स व बॉसच्या या वागण्याला वैतागून मी नंतर ठरवले, की घरी जायचं असेल तर या कार्ट्यांना शुक्रवारी सकाळीच विचारायचं कि आज काही ड्यू आहे का- आणि असेल, तर ते आत्ताच सांगा!! नसेल काही, तर मी तुम्ही ऐनवेळी काही देण्याआधी ४.४५ ला सटकतोय, असाच एक निर्धार केला! असो. अनुभव एक एक!!

एकदा शुक्रवारी एक डिलिव्हरेबल ड्यू होतं म्हणून शनिवारी सकाळी घरी जायचं ठरलं. एक चेंज म्हणून एशियाडनी न जाता सकाळी इंद्रायणी एक्सप्रेस घेऊन ४ तास जनरलच्या डब्यात दाराजवळ उभं राहून गेलो होतो. सॉलिड मजा आली होती. सकाळी ५.५० ची इंद्रायणी गाठायची, आणि रिझर्वेशन नव्हतं. त्यातून माझ्या रूम मेटनी सांगितलं की सकाळी गर्दी असेल, म्हणून ४ वाजता ची अंधेरीहून सुटणारी पहिली लोकल घेऊन दादर ला गेलो होतो. २ मिनिटात तिकीट मिळालं होतं, आणि नंतर मी ४.३० ते ५.५० ही ८० मिनिटे दादर स्टेशनाच्या प्लॅटफॉर्म ३ वर बसून माशा मारणे, त्या वेळात दादरला येणाऱ्या गाड्या व त्या ओढणारी इंजिन यांची एक लिस्ट बनवणे किंवा सकाळी भैया लोकांचे होणारे फालतू संभाषण ऐकणे असे नसते उद्योग करत होतो. ऐनवेळी तिकीट काढल्याने जनरल चं मिळालं होतं. मुंबई-पुणे ट्रेनच्या जनरलच्या बोगी मधे शिरणं म्हणजे दुष्काळग्रस्त भागात विहिरीवर होणाऱ्या मारामारी सारखंच. शिरू का नाही असा प्रश्न पडला होता, पण एकदा ठरवलं रेल्वेनी प्रवास करायचा कि त्या गर्दीचं काही वाटत नाही.(मुंबई लोकल मुळे तशी सवय झाली होती.) गाडी आल्या आल्या आत शिरलो, व दाराजवळ एक जागा मिळवली होती. रेल्वे घेऊन पुण्याला जाताना फारच मजा येते. कर्जत चा वडापाव, लोणावळ्याला चिक्की, गाडीत मिळणारा चहा अश्या खादाडी मधे, आणि घाटातली हिरवळ(नैसर्गिक-जनरल बोगी मधे अजिबात "हिरवळ" नसते!) बघत ४ तास कसे गेले ते कळलच नाही. रेल्वेच्या दारात उभं राहून दुसऱ्या बाजूला कोणती गाडी गेली, किंवा कल्याण, दिवा, अश्या जंक्शनला रूळ कसे बदलतात, ते कुठून कुठे कसे जातात, गाडी १ नंबरच्या platformवरून ८ नंबरच्या रुळावर कशी क्रॉसकरून जाते, किंवा कल्याण बाहेर एसी-डीसी कन्व्हर्जन कसे करतात हे जाणून घेण्यात मला भलताच इंटरेस्ट आहे- त्यामुळे रेल्वेमधून कधी प्रवास घडतोय याची वाट बघतच असतो. नोकरी करताना हाच प्रवास सर्वात आवडता ठरला!!

रेल्वे जरी आवडता मोड ऑफ ट्रान्सपोर्ट असला, तरी शुक्रवारी निघायचं म्हणलं की रेल्वेच्या नावानी बोंब असायची. डेक्कन क्वीन सोडा, प्रगती पण नाही मिळायची. म्हणून बस. पण बस चा पण कंटाळा आला होता. शेवटचे २ महिने मी व माझे रूममेट्स, जे सगळे पुण्याचे होते,(माझ्यापेक्षा वयाने बरेच मोठे आणि!) मंदार च्या गाडी मधून पुण्याला यायला लागलो होतो. सगळ्यात जास्त मजा इथेच केली. ४.३० ला ऑफिस मधून केलेले पलायन, नॉन स्टोप अडीच तासात पुणे गाठणं, शुक्रवारी रात्री घरी जेवणं, म्हणजे कमाल! मंदार, संदीप, संदीप चे बॉस- मराठे, व मी ठरलेली मंडळी होतो. एका गाडीत ५ जण बसून पुण्याला. घाटामध्ये ट्रक वाले हमखास फास्ट लेन मधे ट्रक घालणार हे निश्चित असायचं. जेवढं त्याचं लेन मोडणं निश्चित होतं, तेवढंच मराठे त्या ट्रकवाल्याच्या आई, मावशी, बहिणी व इतर कित्येक स्त्रीलिंगी व नपुसकलिंगी नातेवाईकांची व त्यांच्या डे-टू-डे लाईफची  येथेच्छ आठवण काढणार हेही निश्चित असायचं. ट्रकवाल्यांच्या या घाटातील डांबिसपणावर व कोणता डांबिसपणा केल्यावर काय म्हणून ट्रकवाल्याला हाक मारायची यावर मराठे एक पुस्तक लिहू शकतील. मराठे बरोबर असले, की धमाल असायची. त्यांच्या नादाने आम्ही सगळेजण सुद्धा ऑफिस मधले सगळे राग व वैताग त्या बिचाऱ्या व निष्पाप(!!??) ट्रकवाल्यांवर काढायचो! सोमवारी सकाळी परत मुंबईला जाताना हीच मजा असायची, पण नव्हेंबरच्या थंडीमध्ये पहाटे ५ वाजता पुण्याहून कुडकुडत  स्वेटर, कानटोपी, हातमोजे घालून निघायची मजा निराळीच होती. डिसेंबर २०११ च्या सुरुवातीला मी मुंबई च्या नोकरीचा राजीनामा दिला, व पुण्यालाच आलो व माझे हे मुंबई-पुणे-मुंबई दौरे बंद झाले.(नंतर महिन्याभराने सिंगापूरलाच आलो.)

बरोबर १ वर्षापूर्वी ३ डिसेंबरला मी मंदारच्या गाडीतून शेवटचा मुंबई-पुणे-मुंबई हा प्रवास केला होता.आज सिंगापूर ला येऊन जवळपास एक वर्ष पूर्ण झालं आहे,पण एकदाही इतका थ्रिलिंग प्रवास घडला नाहीये.(सिंगापूर-मुंबई-पुणे हा प्रवास करताना मनात वेगळ्याच भावना असतात, व त्या या भावनांशी नक्कीच एकमत नाही होऊ शकत.) इथे सिंगापूर मधे सगळं मिळत, पण मुंबई-पुणे-मुंबईच्या प्रवासात होणारे किस्से मिळत नाहीत. छोट्या छोट्या गोष्टी पण खूप आनंद देऊन जातात. ६ महिने न चुकता केलेल्या या मुंबई-पुणे-मुंबई प्रवासाने मला केवढं शिकवलं आहे व किती आनंद दिला आहे!. "इंडिपेंडंट" असणं म्हणजे काय. प्रवासात होणाऱ्या धांदली, एखाद्या छोट्याशा झुरळापासून १२०किमि नी जात असताना अचानक बेडकाने गाडीवर उडी मारली या मुळे होणारा जोक व आरडा ओरडा(बहुदा तो उगाच भीतीपोटी असतो!) वेळेचं नियोजन, ऑफिस मधून सफाईतपणे बॉसला न कळता/ बॉस अजून जास्ती काम देण्याआधी कसं निसटायचं असं बरंच काही शिकवलं. पण सगळ्यात महत्वाचं म्हणजे, घरी जायची ओढ लागली, आणि जायचे वंदे झाले, की एखादा माणूस किती तळमळतो व ती सिच्युएशन कशी हँडल करतो, हे माझ्या स्वतःच्या व ट्रेन, बस व मंदारची गाडी या सर्व ठिकाणी भेटलेल्या सहप्रवाशांना आलेल्या अनुभवातून शिकायला मिळाले. श्रुती, अलोक, मृणाल, पूजा, शरद यांच्यापारोबर शिवनेरीतला फालतूपणा असो, नाहीतर एशियाड/इंद्रायणी मधे एकट्याने प्रवास करताना अनुभवलेली शांतता व निसर्गातला गारवा असो, नाहीतर मंदारच्या गाडीत मंदार, सुशांत, शिरीष काका, संदीप, मराठे यांच्यासोबत केलेला कल्ला असो- एक एक अविस्मरणीय अनुभवच होते ते! खरोखर, धान्य तो माझा मुंबई-पुणे-मुंबई प्रवास...असो... आठवणी जरा ताजा करूया म्हणलं...



(इथे हे खरंच खूप जास्ती मिस करतो- पण सगळ्यात जास्त मिस करतो ते म्हणजे मराठे आणि संदीप ज्या प्रकारे मनमोकळेपणाने ट्रकवाल्यांना शिव्या घालायचे, ते... तोडच नव्हती त्याला.. अनुभवाच एकदा हा प्रवास- मग कळेल मी असं का म्हणतोय ते!)

Tuesday 30 October 2012

Superhero Abhya

Abhya,(Full Name: Abhishek Kulkarni, अभिषेक कुलकर्णी) born 9 April 1988 in the city of Pune, is a well known multi faceted super star. He is world famous in Pune as "Baap of Chuck Norris"(He is not, according to his statements) and is known for his locally acclaimed roles in international projects of the Grandest stage. When a list of superhumans is produced, Abhya is 3rd on the list only behind The great Rajani and Chuck Norris himself. Abhya is almost Herculean in his own right, and is right called a Superhero. He has starred in lead roles in over 200 Hindi, Marathi and English Films, Dramas, Plays, Sitcoms etc.



_________________________________________________________________________________
Early Life:

Abhya was born in Pune on 9th April 1988. The day is forever recorded as a milestone in the annals of Punes history. A golden plate commemorating the birth of a pre-proclaimed superstar(Abhyas rise to stardom was a Akaashwaani before he was born) was laid in the Pune Municipal Corporation in his honour.
When Abhya was 4 years old, he was enrolled into the Shikshan Prasarak Mandalis English Medium School in Junior KG. He made rapid strides by advancing a level every year and at the same time maintaining 1st Rank. His only competition was Her Royal Highness Maharani Shashwati Atwe Tararaani. But despite strong challenge from the Maharani, Abhya always singlehandedly defeated her. This was no mean feat, and this came to be known all over Pune. Abhyas love for education and movies was firmly built in this school. Nagamani Bai and Hemlata bai are his inspirations, and Abhya will thus, Always Love them.

After Graduating from SPM, Abhya enrolled in NuMaVi college and graduated with flying colours. Thereafter, he got admitted to the PVGs college of engineering for Electronics & Telecomm. Engineering was a trifle for Abhya and he completed it effortlessly. At the same time he started participating in football, turning out for Fulora FC as a midfielder. He and Ghodke formed a considerable partnership till Abhya started feeling the stress of the game after an injury to Joshya. Abhya then hung up his boots and turned to acting and emulating Chuck Norris.
_________________________________________________________________________________
The Chuck Norris Comparison

Abhyas Reputation was massive even before he turned to movies. But when he got into movies, he reached a new level of superstardom. He made Chuck Norris and Rajanikant run for their money by acting in over 200 Movies, sitcoms, serials, stage shows in English, Marathi and Hindi in a space of barely two years.

The movies along with his preceeding reputation as a no nonsense magical midfielder elevated Abhya to very lofty levels. People couldnt understand how he manages to regulate his tiring workload in his company and yet act in so many movies. Thus he was conferred the label of a superhuman.

Strange rumours are present abound about Abhya in his hometown of Pune. Girls are particularly scared of him. This is because it is said that Abhya has the power to ***PAHALAJ NIHALNI edit this word***
 them just by looking menacingly at them. This is however just a rumour spread around by his ill wishers. There is no person in this world who has a heart as big as Abhya, and he never has such outlooks.
_________________________________________________________________________________
Abhya and his Movies:

Abhya has acted in a variety of movies portraying very different roles. Some comedy, some serious and even some female roles.Abhya mostly acts in his films by his own name. If the character that abhya plays has the name abhya, then irrespective of what the character is- man, woman, monkey, stone, potato, the film becomes a super hit. Abhyas favourite costar is Ulka Kabual who, Abhya helped a lot financially by helping her open a factory of producing natural salts, masalas and pickles. This tale was storylined in the movie Abhya chi factory. Each and every film of Abhya is based on his life or future life, but we do not have time and space to tell any of them.

Abhya looks for his friends to co-produce the movies. His schoolmates and Whatsapp gang members a group known as CAPPASSARGS,SPM,Pune help him with the funds to an extent of 2%. Rest of the amount, Abhya gets from god knows where. Abhya is the operating head of  CAPPASSARGS. All the other stuff related to movies- directing, editing, costume, sets are all designed by Abhya himself.

Abhyas filmography is attached at the end of this writeup.


_________________________________________________________________________________
Personal Life:

Despite such flaming success and a name all over the world, Abhya remains modest and firmly grounded. He never flirts with girls, and verbally beats the shit out of other people who carry out misadventures with girls. However during such sessions Abhya never swears. Abhya, as of now is SINGLE. Girls are scared of him, but they should not be. He is a very kind hearted person who is very open to meet new people. Girls should infact try to date him as if in a good mood, Abhya can give them roles in his movies and elevate them to stardom.

In his spare time, Abhya spends time on Fulora maidan, Taljai, Whatsapp and many eateries- most Notably Relax. Abhya is a Brand Ambassador for Relax Pav Bhaaji. He specializes in devouring Paav Bhaji, Pujao and Chikoo shake platter. Since as of now, Abhya does not have a girlfriend, Chikoo shake and Ahbya are inseperable companions. Abhya, though he does not admit, has a massive crush on one his costarts- Truptidevi ever since they acted together in two films. Abhya in his earlier days also had a fling with this girl called Yo-Geeta, the story of which is told in the movie Yo-Geeta-Abhyaa-Ghotale.
_________________________________________________________________________________
Some facts and rumours about Abhya:

1) ***PAHALAJ NIHALNI edit this statement.***
2) Abhya filmed a 3 hour movie in 30 mins.
3) Abhya is single even though girls go gaga over him.
4) Abhya can travel in time.
5) Abhya once went past 8 opposition players before scoring a goal. The net was torn to pieces after his shot.
6) Abhyas bike is so heavy, that only Abhya can ride it. Mare mortals such as ourselves cant even put it on main stand.
7) Abhya is a big devotee of the Chikoo Shake.
8) Abhya is the inventor of the Organic Chikoo Milkshake Making machine and has it patented.
9) Abhya la pahila pass magitla ki to Chautha Deto.
_________________________________________________________________________________
Abhyas Filmography:

Abhyas Filmography Type Language
नवरा माझा अभ्याचा  Movie Marathi
बाळाचे बाप अभ्याचारी Movie Marathi
दोघात तिसरा अभ्याला आता विसरा Movie Marathi
थांब अभ्या कुंकू लावते  Movie Marathi
How I met your abhya Sitcom English
माहेरचा अभ्या  Movie Marathi
Crouching trupti hidden abhya Movie English
आली बाबा आणि ४० अभ्या Stage Play Marathi
जाऊ तिथे अभ्या भाडखाऊ Movie Marathi
अभ्याचा "डार्क नाईट रायझेस" Movie Marathi
Abhya in the middle Movie English
Whos abhya is it neway? Movie English
We know what abhya did last summer Movie English
३ बायका, अभ्याचं आईका  Movie Marathi
मी अभ्याताई सपकाळ  Movie Marathi
७ च्या आत, अभ्या घरात  Movie Marathi
फॉरेनची अभीण  Movie Marathi
चौकट अभ्या  Movie Marathi
योगिता अभ्या घोटाळे  Movie Marathi
मी अभ्याराव बोलतोय  Movie Marathi
अभ्यास्पर्श  Movie Marathi
४ दिवस अभ्याचे  Serial Marathi
अभ्याला सासू हवी  Serial Marathi
अभ्या तुझा आशीर्वाद  Movie Marathi
सासू नंबरी अभ्या दास नंबरी  Movie Marathi
आईविना अभ्या भिकारी Movie Marathi
नवरी मिळे अभ्याला Movie Marathi
The Big bang abhya Sitcom English
गोष्ट धमाल अभ्याची Movie Marathi
कुंकू माझं अभ्याचं Movie Marathi
शिक्षणाच्या आईचा अभ्या  Movie Marathi
अभ्याच्या आईचा घो  Movie Marathi
बाप रे बाप, अभ्याला ताप  Movie Marathi
अभ्याची साडी  Movie Marathi
गोष्ट छोटी अभ्याएवढी  Movie Marathi
अभ्याची फॅक्टरी    Movie Marathi
अगं बाई अभ्याच्य्या! Movie Marathi
राजा अभिश्चान्द्र Movie Marathi
अभ्याळमाया Serial Marathi
उंच माझा अभ्या Serial Marathi
अभ्याढाल Movie Marathi
अभ्यात्तरायण Movie Marathi
Abhya at lokhandwala Movie Hindi
दुर्गा म्हणतात अभ्याला Movie Marathi
अभ्याखेड एक गाव Movie Marathi
कायद्याचं अभ्या Movie Marathi
एक डाव अभ्यापछाड Movie Marathi
Killing abhya softly Movie English
Kiss kiss abhya abhya Movie English
Mr and mrs abhya Movie Hindi
Abhya in law Movie English
अभ्या की आयेगी बारात Movie Hindi
हम आपके हे अभ्या Movie Hindi
लेक अभयची या घरची Movie Marathi
No one killed abhya Movie Hindi
अमर अकबर अभ्या Movie Hindi
३ अभ्या Movie Hindi
सीता और अभ्या Movie Hindi
हम है राही अभ्या के Movie Hindi
Abhyazilla Movie English
अभ्या झमीन पर Movie Hindi
Trip to centre of abhya Movie English
अभ्या बहाद्दूर Movie Hindi
अभ्या अपना अपना Movie Hindi
Abhya calling abhya Movie Hindi
अभ्या और शबनम Movie Hindi
फुल और अभ्या Movie Hindi
होगी अभ्या की जीत Movie Hindi
जो जीता वोही अभ्या Movie Hindi
Abhya of the year Movie Hindi
नो एन्ट्री- पुढे अभ्या आहे Movie Marathi
अप्पू अभ्या Movie Hindi
1942-Abhyas Love story Movie Hindi
दे अभ्भ्या! Movie Marathi
डोंबिवली अभ्या Movie Marathi
पाक पाक अभ्या Movie Marathi
मी अभिषेक कुलकर्णी बोलतोय Stage Play Marathi
दहावी अभ्या Movie Marathi
अशी ही अभ्यांबनवी Movie Marathi
Love sex aur abhya Movie Hindi
Harry potter and prisoner of Abhyakaban Movie English
अभ्याच हा Serial Marathi
अभ्या एक्स्प्रेस Stand up Comedy Marathi
The burning Abhya Movie Hindi
अभ्यीय्या!! Movie Hindi
Saving Privet Abhya Movie English
दिलवाले अभ्या ले जाएंगे Movie Hindi
राजु बन गाय अभ्यामन Movie Hindi
अभ्याक्षेत्र Movie Hindi
Abhya of the jungle Movie English
Abhya Mountains Movie English
Deep blue Abhya Movie English
Planet of Abhya Movie English
अभ्या सातबंडे Movie Marathi
अभयचंच बोला Movie Marathi
एक होता अभ्या Movie Marathi
अभ्या तुर्क, बाकी अर्क Stage Play Marathi
श्शशशश!! अभ्या है Movie Hindi
Naughty abhya Movie English
मै अभ्या दीक्षित बनना चाहती हू Movie Hindi
गल्लीत गोंधळ, अभ्याला मुजरा Movie Marathi
अभ्यावंशम Movie Hindi
अभ्या बाय पास Movie Marathi
शांतेचं अभ्या चालू आहे Stage Play Marathi
अभ्याभ्याची चाळ book adapted to a play Marathi
अभ्या की जवानी Movie Hindi
अभ्याफसवी Stage Play Marathi
जानेभी दो अभ्या को Movie Hindi
मै अभ्या की दिवानी हू Movie Hindi
झुठ बोले अभ्या काटे Movie Hindi
अभ्यासद Movie Hindi
अभ्या पगला दीवाना Movie Hindi
अभ्या चाचा Movie Hindi
अभ्या ४२० Movie Hindi
जाबतक है अभ्या Movie Hindi
एक अभ्या थी Movie Hindi
अभ्या माझा छकुला Movie Marathi
कभी ख़ुशी कभी अभ्या Movie Hindi
तू चोर मै अभ्या Movie Hindi
देखणी बायको अभयची Movie Marathi
अभ्या मिल गया Movie Hindi
कहो न अभ्या है Movie Hindi
अभ्याविनायक Movie Marathi
रोटी कपडा और अभ्या Movie Hindi
LOC Abhya Movie Hindi
अभयची सासू Stage Play Marathi
श्रीयुत अभ्याधर टपोरे Serial Marathi
अभ्या-एक प्रेमकथा Movie Marathi
अभ्याग्रंथ Movie Marathi
क्योंकी सांस भी कभी अभ्या थी Serial Hindi
तुझे आहे अभ्यापाशी Stage Play Marathi
अभ्या तिथे मी Movie Marathi
The abhya next door Movie English
अभ्या मी अभ्यामी Stage Play Marathi
अभ्याराम गटणे solo Marathi
Lord of the Abhya Movie English
१.४० का लास्ट अभ्या Movie Hindi
अभ्या भाड्याने देणे आहे Movie Marathi
गुळाचा अभ्या Movie Marathi
Bombay 2 abhya Movie Hindi
Desperate abhyawives Sitcom English
Tom dick and abhya Movie Hindi
Me, abhya and Irene Movie English
वीर अभ्या Movie Hindi
The chronicles of abhya Movie English
अभ्या फेरी Movie Hindi
Abhya no.1 Movie Hindi
The abhyanator Movie English
अभ्या आपके है कौन Movie Hindi
अभ्या का रिश्ता Movie Hindi
अभ्या-ए-आझम Movie English
The girl with abhyas tattoo Movie English
Abhyafly effect Movie English
Abhya lies Movie English
अभ्या ने बनादी जोडी Movie Hindi
Mother abhya Movie Hindi
अभ्यांग तुक्याचे Movie Marathi
अब अभ्या के हवाले वतन साथियो Movie Hindi
अभ्या-गेट Movie Hindi
जिस देश मै अभ्या रेहता है Movie Hindi
The Italian abhya Movie English
अखियो से अभ्या मारे Movie Hindi
अभ्या तुने क्या किया Movie Hindi
Abhya drift Movie English
लागे राहो अभ्या भाई Movie Hindi
Abhya Friday Movie English
अभ्या-ए-मुस्तफा Movie urdu
अभ्याहोत्र Serial Marathi
अभ्यासंभाव Serial Marathi
अभंग्ग Movie Hindi
एक और एक अभ्या Movie Hindi
कौन बनेगा अभ्यापती TV show Hindi
Abhya,dosti, etc Movie Hindi
rA.bhya Movie Hindi
अजब अभ्या कि गजब कहानी Movie Hindi
slumdog abhya Movie English
The curious case of Abhya Kulkarni Movie English
Gangs of Abhyyabour Movie Hindi
Abhya rider Movie English
Lord of Sahakarnagar and fellowship of Abhya Movie English
Lord of Sahakarnagar and two abhyas Movie English
Lord of Sahakarnagar and return of the Abhya Movie English
AbhyaD Movie Hindi
अभ्या न मिलेगा दोबारा Movie Hindi
Honeymoon abhya pvt ltd Movie Hindi
Agent abhya Movie Hindi
अभ्या गद्दार Movie Hindi
सत्यम् शिवम् अभ्यं Movie Hindi
चाचा चौधरी और अभ्या Movie Hindi
Yogita in abhyas shadow Movie English
अभ्याजादे Movie Hindi
The exorcism of abhya kulkarni Movie English
अष्टरूपा जय अभ्यालक्ष्मी माता Serial Hindi
अभ्या होगा तेरा बाप Movie Hindi
अंधेरी रात मै अभ्या तेरे साथ मै Movie Hindi
अभ्या माझा नवसाचा Movie Marathi
अभ्यांची जत्रा Movie Marathi
फक्त अभ्या म्हणा Movie Marathi
लव के लिये अभ्या कुच भी करेगा Movie Hindi
Ladies vs Abhya Kulkarni Movie Hindi
How to tame your abhya Movie English
७ अभ्या माफ Movie Hindi
एक बंदर अभ्या के अंदर Movie Hindi
अभ्याज डे आउट  Movie Hindi
अभ्या-तृप्ती की तो निकल पडी  Movie Hindi
अभ्या एक विदूषक Movie Marathi
_________________________________________________________________________________

All content in this post is to be taken lightly and as Humour. Abhya we love you man! you rock.
Special thanks to Adya, Pampya, Vaaddya, Sunya, Phadkya, Piya, Ganjya, Sanmya for making up Abhyas Filmography!!